:: 47 : Angau ::

best kan bila angau...
hahahahaha...




NO NO NO NO...
saya bukan tgh angau...
hahaha...




aritu...
saya ternmpk sorg laki ni...
muka die sebijik mcm seseorg yg sy pernah sayang sebelum ni...
seriously...
kakak saya pun kate begitu...

bila dh ternampak org yg muka sama seperti seseorg dalam kenangan lama...
mule la teringat balik...
hmmm...
saya sebenarnya dah tak nak ingt langsung lagi pasal dia...
tp mcm mane pun...
mesti ade kenangan yg tak boleh lupe kan?
tp alhamdulillah...
lepas beberapa hari...
saya dh tak teringat lagi...
saya boleh lupakan mcm tu je...
dan saya adalah sgt gembira...
XD

kalau dulu...
saya mmg seorg yg kuat BERANGAN , ANGAU & sewaktu dengannya...
skrg????
entah la...
sbb saya tiada sesiapa utk di angaukan...
hahahhaa...

hmmm...
Angau itu indah kan?
kadang2 ia boleh membuatkan kite khayal sekejap...
lupa tentang hal2 lain...
bak kata pepatah...
"umpama dunia ini ana yg punya"...


Tapi...

itu kalau apa yg diangaukan adalah sewaktu yg indah2 belaka...


cuba kalau yg diangaukan itu adalah sesuatu yg mustahil...
sesuatu yg ditakuti...
sesuatu yg kite tahu ia tak mungkin adalah milik kite...

sangat menyiksakan kan????

betul...

contoh...
kita atau anda atau sesiapa sajalah...
sedang angau tentang si dia...
tapi sebenarnya si dia tak tahu yg kita sedang berbunga-bunga di dalam hati tentangnya...
dan si dia pula adalah sesuatu yg mustahil utk menjadi apa yg kita inginkan...
kadang2 bila teringatkan dia , kite rasa sangat indah...
sangat bahagia...
sangat 'secure'...
tp bila teringatkan tentang realiti...
kita akan jadi tak tentu hala...
kita akan jadi seperti...
"ahh...kenapa dia begitu...kenapa dia begini...aku mahu dia...tapi kenapa....tak boleh ke kalau...dia tak rasa begitu ke...jahat la dia...aku benci benci benci..."
angau begitu sangat sangat sangat menikam nikam jiwa...
kadang2 boleh membuatkan diri menjadi seorg yg murung..


saya pernah 'pulaukan' lelaki selama lebih 3 tahun...
semua lelaki saya benci...
~ minta maaf jika ada pembaca lelaki~
saya ada sebab mengapa saya jadi begitu...
dan ia tak perlulah dikongsi di sini...
hanya saya dan tuhan shj yg tahu...

tapi alhamdulillah...
sejak setahun lebih yg lepas...
saya mula menerima kaum tersebut kembali...
mmg dalam tempoh 3 thn itu saya ada memerhati beberapa lelaki...
tapi bila sy teringt balik 'sebab-sebab' itu...
saya mula murung...

murung saya sgt teruk...
teruk sgt sampai saya menangis berbulan-bulan...
itu yg kali pertama...
kali kedua...
saya menangis juga berbulan-bulan...

skrg...
nak kata jiwa saya lebih kuat...
tak jugak...
sebab saya sgt sensitif...
~ sehingga pensyarah saya gelarkan saya 'Ratu Air Mata' ~
sangat sangat sensitif...
saya benci juga apabila saya menangis...
tp sungguh...
saya tak dapat tahan ia daripada mengalir...
hmmm...


kini...
saya punya beberapa kawan lelaki di kolej...
dan saya senang berkawan dengan mereka...
saya sendiri tak sangka yg saya boleh berkawan dengan lelaki...
~ saya jarang berkawan dengan lelaki...tetapi zaman dulu-dulu...saya adalah 'champion' di alam cyber...hahahahaha...tidak! saya tak pernah menipu tentang rupa saya...~
terima kasih kepada kalian...



tapi...
untuk mencari 'seseorg yg istimewa' adalah sgt susah...
ya...
saya sgt cerewet...
sy pernah ckp dengan diri sendiri...
"mungkin kite tak akan jumpa kot...sampai ke tua la begini..."
hahahaha...

poyo kan cerita saya kali ini...
saya dah lama ingin menulis ini...
tapi keberanian itu tiada...

kali ini...
biarlah apa org nak kata...
saya okey jerrr...
haha...


p/s : kepada sesiapa yg terasa....jgn lah terasa...dalam cerita saya kali ini , ramai watak di dalamnya...bukan hanya 2 / 3 orang...tapi ramai...jadi tak payah lah terasa...

p/s : kepada geng2 kolej...kalau anda baca ini...sila jgn gelakkan kite... biar kite gelak sendiri.... hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha...
"ohh...kenapalah geng kolej semua muda-muda...mcm nih mcm mane nk cari jodoh...hahaha..." ...

p/s : Datuk Seri K...sila lah pandang saya... HAHAHAHAHAHAHAHAHA...keep on dreaming lah Hunny...

p/s : so the sengalian...

p/s : kenapa saya menangis semasa saya menaip warkah ini??? kan saya dah kata... jiwa saya sensitif... XD

~ Saya Sayang Anda Semua ~